Tanrının Soytarıları

Özgün adı: Clowns of the God
"Tanrının Palyaçoları" zihinsel veya fiziksel engelli çocuklardır. İnsanlar bu çocukların Tanrının yüreğine yakın olduğunu hissetmektedir. İsa, çocuklardan birini kendisine doğru çeker ve takipçilerine, kendisinin gerçekten Mesih olduğuna dair bir işaret istediklerini bildiğini ve rahibenin bakımındaki küçük çocuk grubunu mucizevi bir şekilde iyileştirmesini istediklerini söyler.
«Ne düşündüğünüzü biliyorum. Bir işarete ihtiyacınız var. Bu, çocuğu yepyeni bir hale getirmekten daha iyi ne olabilir? Bunu yapabilirim ama yapmayacağım. Ben İsa'yım, yalvaran biri değil. Bu küçüğe, sizden esirgediğim bir şeyi verdim: Ebedi masumiyet. Size kusurlu görünüyor ama benim için kusursuzdur. Açılmadan ölen bir tomurcuk ya da yuvadan düşüp de karıncalara yem olan yavru bir kuş gibi. O, sizin aksinize, beni gücendirmeyecektir. Babamın eserlerini asla saptırmayacak ve tahrip etmeyecektir. O, sizin için gerekli. Sizin insan olarak kalmanızı sağlayacak merhameti uyandıracak. Onun eksikliği sizleri güzel talihiniz için müteşekkir kalmaya teşvik edecek. Dahası, sizlere benim kim olduğumu hatırlatacak; benim yolumun sizinkinden farklı olduğunu ve hiçbir şeyin benden kaçamayacağını ... Sizi ben seçtim, beni siz seçmediniz. Bu küçük benim size işaretimdir, onu iyi saklayın."
Öykü, Papa XVII. Gregory'nin makamından feragatıyla başlamaktadır. Vatikan'daki kardinaller, Hıristiyanlık dünyasının en yüksek makamını işgal eden kişiye, "Ya istifa edersin yada seni akli dengesi bozuk diye ilan ederek makamından indiririz" demişlerdir. Nedeni, Papa'nın Tanrı'dan dünyanın sonunun yaklaştığına dair bir vahiy aldığını iddia etmesidir. Papa Gregory, bir ermiş kişi midir, bir çılgın mıdır, yoksa iktidar hırsıyla kumar oynayan bir fanatik midir? Romanı okurken, bu soruya yalnız onun hakkında değil, bir nükleer savaşın eşiğine gelmiş dünyamızın en büyük dinsel ve siyasal kurumlarının başındaki kişiler hakkında da sormaya zorlanıyor okuyucu...